Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Hoc non est positum in nostra actione. Quid, cum volumus nomina eorum, qui quid gesserint, nota nobis esse, parentes, patriam, multa praeterea minime necessaria? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Et quidem, inquit, vehementer errat;

Duo Reges: constructio interrete.

Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Erit enim mecum, si tecum erit. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.

Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.

Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Cur id non ita fit?

At multis malis affectus. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Haec dicuntur inconstantissime. Sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e Platone intellegi potest, lusos videmus a Socrate. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.